Ik roep het echt al jaren, maar het is er nog nooit echt van gekomen. Ik wil een boek schrijven. Een echt boek. En ik wil het boek uiteraard ook uitgeven, want hoe machtig mooi is het als je je eigen boek in je handen kunt houden?

Nu ik het schrijven sinds een aantal maanden weer actief heb opgepakt, dacht ik dat het me nu echt wel zou lukken. Ik had meerdere ideeën in mijn hoofd. Het zou niet lang meer duren voordat ik deze ideeën tot een boek gevormd zou hebben. Ik was tenslotte in december (jl.) al begonnen en had wel een paar duizend woorden op papier gekregen.

Zelfverzekerd als ik me voelde, nam ik verlof op van mijn werk. Woensdag tot en met vrijdag zou ik gaan schrijven. Ik hoopte hiermee zo’n mooie, echte start te kunnen maken dat ik het schrijven in mijn vrije tijd makkelijk zou kunnen oppakken.

Ik ging ervoor zitten en pakte mijn laptop. De eerste woorden vlogen uit mijn vingers en ik was vastbesloten om dit te gaan rocken Tot ik na een half uur al tegen mijn eerste writersblock aan liep: ik had meerdere verhaallijnen in mijn hoofd die niet naast elkaar in het boek konden bestaan. Ik wist niet welke lijn ik moest kiezen en kort gezegd: ik voelde ‘m niet. Daarnaast vroeg ik me na het typen van mijn eerste tien woorden al af hoe ik mijn boek zou eindigen. A hell of a start.

Ik gaf mezelf een sarcastisch schouderklopje, want hé, dit punt had ik tenslotte nog nooit zo snel weten te bereiken. Ik wilde opgeven. Mijn grootste droom ooit. En niet voor de eerste keer. Nee, ik denk dat ik dit punt al zo’n 100 keer bereikt hebt. Maar was ik er nu echt definitief klaar mee? Gefrustreerd klapte ik mijn laptop dicht.

Na een uurtje opende ik ‘m weer en besloot ik het over een andere boeg te gooien. Ik begon een gedicht te schrijven. Naast het schrijven van verhalen, is het schrijven van gedichten waarschijnlijk mijn grootste liefde. Of in ieder geval neemt het een mooie tweede plek in. Bij het schrijven van gedichten voel ik nooit een writersblock. Ik open het deurtje naar mijn gevoel en begin met schrijven. Tien minuten later is ook dit gedicht af. Ik sla het gedicht op en plaats het op Instagram. Vervolgens zie ik mezelf weer zitten: inspiratieloos achter mijn laptop. Of nou ja, ik heb genoeg inspiratie. Maar hoe zorg ik ervoor dat dit goed tot uiting komt?

Dat brengt me eigenlijk bij het ontstaan van deze pagina. Al mijn hersenspinsels en verhaallijnen krijg ik nu niet in een boek gegoten, maar wat als ik begin met het schrijven van korte verhalen en gedichten? Wat als ik deze content ergens kan delen? In de eerste plaats omdat ik het leuk vind, maar ook hoop ik iemand met mijn content te kunnen inspireren (al is het maar één persoon).

Het werd donderdag en ik nam een betaald abonnement op WordPress.com. En wat heb ik me gefrustreerd de eerste uren! ‘Joeh, Ciska dacht wel even een website te kunnen bouwen’. Ik hoor het mezelf nog zeggen. Maar aan het eind van de dag had ik het aardig onder de knie, snapte ik het programma en wist ik hoe ik een pagina kon indelen. Vrijdag ging het nog een stukje beter en koos ik de definitieve stijl van mijn pagina. Zaterdag plaatste ik mijn eerste content. Ik besloot dat ik, hoe dan ook, zondag mijn website live zou gooien. Gewoon omdat het kan. En omdat ik ook freaking trots ben op mezelf.

Ik had afgelopen donderdag de keuze gemaakt om mijn verhaal te veranderen. In plaats van het schrijven van een boek, maakte ik helemaal zelf een website en schreef ik mijn eerste blogs en een gedicht. En is mijn website technologisch gezien perfect? Zeker niet. Maar voor mijn voelt dit nu echt als een perfecte website. ‘Life by Ciska’ is geboren. En dat boek? Ach, ik weet zeker dat dat er ooit komt. Als ik er aan toe ben. Ik geloof erin. Maar eerst ga ik genieten van mijn nieuwe, grootste hobby.

Ik ben Ciska. Fulltime locatiemanager in de kinderopvang. Parttime schrijver en blogger. Mijn nieuwe leven in een notendop! 🙂

Liefs, Ciska

Personal